Seria miseczek i półmisków „ŁÓDKI”, która weszła do oferty Zakładów Ceramicznych „BOLESŁAWIEC” Sp. z o.o. w 2020 roku, to oferta skierowana głównie na rynki wschodnie. Jednak myślę, że mogą znaleźć swoje miejsce również w domach o innych kulturach stołu. Nawiązuje ona kształtami do dalekowschodnich, smukłych łódek, używanych przez ludzi jako forma transportu od wielu dziesiątków lat. Naczynia posiadają podłużne kształty, a ponadto łagodne łuki, które sugerują ruch.

W miseczkach podaję bakalie lub ciastka jako przekąskę. A do kolacji pomidorki koktajlowe, ser mozzarellę w kulkach. Na półmiskach układam plastry sera i wędliny lub warzywa.

Na zdjęciach naczynia zaprezentowane są w tradycyjnej kobaltowej dekoracji z motywem tzw. pawiego oczka, charakterystycznej dla ceramiki bolesławieckiej. Jest to motyw, w którym mogą zdobić naczynia wszyscy producenci ceramiki ręcznie zdobionej w Bolesławcu i okolicach. W Zakładach Ceramicznych „BOLESŁAWIEC” Sp. z o.o. dekoracja ta ma numer D-42.

Więcej o historii ceramiki bolesławieckiej można zobaczyć i poczytać na stronach internetowych

Zakładów Ceramicznych „BOLESŁAWIEC” Sp. z o.o. i Muzeum Ceramiki w Bolesławcu.

Fot. M.Małoszyc

Naczynia zostały wykonane z masy porcelitowej w Zakładzie w Tułowicach u Pana Wojtaszka.

Korzystałam tam ze szkliw przemysłowych, ale odznaczających się dużą unikatowością. Jak widać na zdjęciach, szkliwo nie jest gładkie, raczej szorstkie, błyszczące, mieniące się jak kryształki lodu.  Jest to  zależne od grubości nakładania szkliwa na naczynia. I czy to była powierzchnia płaskiego talerza czy łuk wazonu lub filiżanki – szkliwa rozpływały się różnie podczas wypałów w temp. 1230 °C.

Tułowice 2003.

W ramach dyplomu na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu prezentowałam między innymi ceramikę zwaną użytkową. Była to grupa naczyń  z przeznaczeniem np. tzw. szwedzki stół. W roku 2003 ten sposób podawania potraw, zaczynał być coraz modniejszy. Teraz to już standard serwowania posiłków w hotelach i na spotkaniach.

Naczynia zostały wykonane z masy porcelitowej w Zakładzie w Tułowicach u Pana Wojtaszka.

Korzystałam tam ze szkliw przemysłowych, ale odznaczających się dużą unikatowością. Jak widać na zdjęciach, szkliwo jest gładkie, przechodzące w błyszczące, aż do mieniących się jak kryształki lodu.  Jest to  zależne od grubości nakładania szkliwa na naczynia. I czy to była powierzchnia płaskiego talerza czy łuk wazonu lub filiżanki – szkliwa rozpływały się różnie podczas wypałów w temp. 1230 °C.

A to też pokazuje jak w odcieniach danego koloru szkliwa może wyglądać ten sam kształt. Lubię wracać do tych naczyń. I czasami pić kawę z filiżanki lub herbatę z kubka. A w wazonie umieścić wiosenne tulipany.

……………..

Promotorem dyplomu ceramiki użytkowej była Pani Profesor Lidia Kupczyńska Jankowiak.